Στο άρθρο 107 της ΣΛΕΕ καταγράφονται τα τέσσερα βασικά κριτήρια που συνθέτουν την έννοια της ενίσχυσης τα οποία είναι:

α. Η χορήγηση οικονομικού πλεονεκτήματος,

β. Η επιλεκτική - προνομιακή μεταχείριση ορισμένων επιχειρήσεων ή οικονομικών κλάδων,

γ. Η χρηματοδότηση του  πλεονεκτήματος με κρατικούς πόρους και

δ. Η πιθανή νόθευση του ανταγωνισμού και η στρέβλωση του ενδοενωσιακού εμπορίου.

Τα στοιχεία αυτά πρέπει να συντρέχουν.

Στην πράξη οι κρατικές ενισχύσεις μπορούν να λάβουν διάφορες μορφές. Ενδεικτικά αναφέρονται οι επιχορηγήσεις, οι πάσης φύσεως επιδοτήσεις, οι εγγυήσεις δανείων, οι φορολογικές απαλλαγές/εκπτώσεις, οι ρυθμίσεις/διαγραφές χρεών, οι εκπτώσεις/μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών ενώ  θέματα κρατικών ενισχύσεων εγείρονται και στους εξαιρετικά κρίσιμους τομείς των αποκρατικοποιήσεων, των πωλήσεων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου αλλά και της αναδιάρθρωσης προβληματικών επιχειρήσεων. Είναι προφανές λοιπόν ότι η χορήγηση τους είτε πραγματοποιείτε μέσω κρατικών δαπανών ή έχει επίπτωση στα κρατικά έσοδα.